ÇETÎN LODÎ
Gundekî zilamek dewlemend û xwedî maşîne Her roj sibeha sefera ku ji wan gundan rêwî didan hev dibirin Bajêr û danê êvarê gundî suwar dikirin tanîn mal
Wext sal êdî hînê leyîstokên çayxane tevan bibû. Çayxane a ku li xeracê valahiya nava rojan de Hêdî hêdî li ser çayê dûre li ser biskivît û gufreta Hata çerez derenceyek mezin gaha li ser nanê nîvro Û têr nebû êdî li ser pera leyîstin.
Êdî wuha çêbibû êdî sefera rêwî tanî li ser wê Hata ku vegarandinê kumarbazek jîr jê derketibû Êdî ew navdar dibû li wan guhdan û bajêr Li ser diket.
Xwewa xwe de jî dileyîst ka wî kevirî bavêjê An te hîle kir.
Bi qur, an tu vira dikî erê erê oxlim dora te ye Êdî hevjina wî şiyar dikir û digot çi bu dîsa tu Xwewnê de jî tu dileyzî.
Ji bo xwedê bes e wehew te xwe bir helakê Tê me jî xwe re bivî hîn maye ka te dîtiye kes Li ser kumarê ketiye karê şeytane.
Ji bu xwedê dev ji van fehla xwe ber de Meyzê te dev ji mêjê jî berdaye.
Ji xwe ez ji bavê te re nabêjim.
Pê bihese ku te dev ji mêjê jî berdaye ji xwe Ji xwe mêj riknê ola me ye .
Ew hevsarê ku me pê girê bidin.
Deqene rêya şaş de neçin.
Zilamê wê got : de rakeve min sil neke . Pîştî wê rojê şunde çiqas diçû pere winda dikir Piştî piştî meha û salan êdî maşîna xwe li ser da.
Deyîndar bu ket mitala edî genim datanî û hiltanî Wext hat sê terektor genim difirot.
Îcar yêk dida bi dizî dileyîst digot.
Sê terektor min firot lê perê didu wan da min ê din jî gotiye Ezê paşê bidim te ji maliyê xwe re.
Piştî sala din sê dibirin heqê yêkî tanî digot ê paşê bide Sala din her sê birin perê yêkî jî ne anî gotiye Ezê paşê didim revî ew pere jî çû sê çar şêvan ne dihat Gund.
Pirêka wî kurê xwe ê nexirî dişand ba elewciya Nav axaftina de bavê wî gotibû dikana filankese Ka bavê min.
Dayîka min gotiye ka perên me
Çima hûn perê me nadin
Bavê min ji şerma we nayê malê
em tev birçîne .
Hûn li ser perê me digevizin
Yê dikandar got : xwarzê çiqas bavê te genim aniye Min perê wî çik xistiye destê wî
Û ez mirovekî hacî me ji guneha jî pir ditirsim
Ew çiqas pera distîne an diçe li ba mehtap sînemasî An jî diçe li ba gûk taxsi yê
Li wan qehwê du qet meyze bike ewê perde kirî Xwiya nakin ji der ve
Lawik berê xwe da li wan qewha yêk bi yêk geriya Dît ku we çar li ser masayekî ne
Şewqa xwe ters fitilsndiye û çcigara wî li ber lêhva wî de Daheliya ye
Qurtek ça vedixwe hilmekî li cigara quna wê a sor Li ber de jî kerem bikin havalno vexwin
Lê wek zivistê ye ku sobê pê nakeve dûman girtibê Wê havînê
A ku xwedê daye min ne daye we oxlim
Hadê kevirê xwe bavê jê rûto
Yê keleka wî bişkokê kurtekê xwe hata navikê Vekiriyê
Ji pirça sing û rûyê wî dojek û lehêfek ji bê qûsûr derdiket Dema cara dayika min û cirana me dirê dema xalê resûl Derbas dibû kenek sivik digotin
Ji xwe ev malnemîratê he zivistana serma lê naçê Havînê jî wek zozana ye
Lê bavê min û gundiya nav hev de paş navêk lê kiribûn Pirço
Lê hinek ji qeydê derbas dibûn digotin hirço
Ew ket li ber çavên wî
Navê wî miho bu dema bavê wî digot : zû bike Xwedê nehîştî miho yê genî
Lê yê din Zilamekî qeşenk bû
Xalê xalê miho jêre digot : artîst
Çend masa li wê derê tijê bun
Dengek çayxanecî hat û got xwarzê li ser wî masa yî Rabe temenê te nagre
Bavê wî li nişka ve pişt xwe meyze kir
Matmayî ma
Çakêtê xwe li xwe kir
Û got em herin law .
Qet ne axivîn
Li ser wê şer ê maçina suwar bun hatin a li gun peya bun Li man bende ku seata wan tişê bive û rêwî
Wext dihat lê her gav destên xwe çavên xwe ve diferikand Li ber de digot : we du deqîqe şunde ez tem diçim avreşkê
Li pişt wê de re rondik çavên wî dibariya ku destekî
Çavên xwe yê din cigara xwe dikiişan dengê miewin rabu Sûwar bibin em diçin rêwî no
Xwe da hev çû avreşkê dest rûyê xwe şûşt
Hat ew û lawê xwe suwar bun
Pir kesan keysa xwe lê nanîn ku bibêjin te çi ji xwe kir
Çi j zarokên xwe kir
Tenê xêrhatin lê dan
Dû re şûfer meyzand req
Şûfer fedî kir got : xalo tu we re bajo
Min bêriya ajotina te kiriye
Wek berê hêjî ez xwe miewin tu şûfêrê min buyî
Ji bo mural
Yêkî kal got : ma şûfer li ser şûferê wî re hene
Tu kerem bike tu bajo sabrî
Yên ku li wê maşînê suwar tevan lê nerî tewan rêwî yên wî yên berê ji wan Gunda bun
Law got : tu bajo ji bo min
Destê xwe serê lawê xwe de bir û çû li ser dîreksiyon
Gûhê mêftê girt û bada
Xwe gihandin li ber malê êdî xwe piçekî ji bîr kir û beriya çend salan Dihat bira wî û şa dibû
Ew û lawikê xwe piya bun
Ji wan rêwiyan re got rêya we vekirî be
Hehşa ku deriyê wê dep re ketin li ber derî
Meyzand ku we hevjina wî rûken sekiniye
Bi dil germî xêr hatin dayê wek diştek nebûyî
Destê xwe serê lawê xwe de jî anî
Şiv amade kiribû
Keçika wî a piçûk hat xwe avêt sûtûyê bavê xwe
Zarokên wî tev bi rêzê destên wî maçî kirin
Bav sêrê ewil şerma û dûre wî destê wan rûyê wan maçî dikir Li ber sûkrada xwe didewisand lê ber de jî digiriya Hevjîn got na lo tu taca serê min û zarokê min î
Xwur xwura çavên wî hêdî nesekinî
Hevjina wî got : tu ba li ser me de nehatiye ku tu baranê tînî Beşişî pêre keniya
Sabrî got : êdî nayê û nayê
Piştî salekî êdî neçû bajêr jî sabrî li gund kar û barê wî baş rê de Diçû û êdî xwe tekûz kiribu
Lê disa ew xwer ket laşê wî
Hêcata xwahî a bajêr bêrî kirin piyên xwe digand cihê ku dûman Lê zêde kirî
Li sêrê heftiyekî deh rojan an şîn yan şahî bi hêceta Qelun pê dixist wextê nîvcu mayî deyindar diket ji berê zêdetirîn Deqenê tiyên wê bê nehesin
Çarna wek berê dişand lawê xwe ê nexirî
Çarna maşînê çarna pere tîne bun piya dişand li pey bavê wî Li nava qesela de derbas dibû diçû
Pir caran kuçika bera wî didan pîlavekî qetî yayî
Pey diket ku here bavê xwe bîne
Dema xwe digahan bavê xwe dihat malê
Lê dayika wî tu caran dilê xwe jê negirt
Wek wê roja ku lê buyî mêvan
Baş tê digihîşt ew nave malxwe wê paşnava wê ye Zarokên xwe tembîh kiribûn
Ew bavê we keleha hewe ye wî her tim biparêzin
Lê weke rojan
Dîsa xwe nedihat mal disa karê xwe ê bi êş ajot
Êdî çend pel erd li ser masê dani bun
Axaftin geriyan hatin li ber gûhê birayên sabrî sekinîn
Birayên wî li hev civiyan
Çûn birayê xwe anîn deynê tev jê bihîst in
Man bira ya şertek danîn li ber
Deynê te em şeş bira nav xwe de emê bidin
Lê me ji te re karek dîtî ye
Tu wê herî li ser wî karî
Tu yê sond û peyman deynî êdî tu tuyî leyîstikan neleyzî Li ber zarokên wî hevjina wî qur, an anîn destê xwe lêxist Hema sabrî got : vê carê min ji van deyna xilas bikin Ez hêdî jiyana xwe û dêw bavê xwe naleyîzîm şaşîtî jî Bira lê qeneh bun, çûn deynê wî dan û li ser neman Gotin we me ji te re jî karekî dîtiye tu baş jê fam dikî Sabrî got : çî ye kekê a rastî çi be jî
Ji xwe êzê bikim
Wan jî got şûfêretiya wan gundên alê mêrdînê bikî Tu yê rojê tu sê caran bikî û tê du heftiya rojekî werî mal Tu yê yazîxanê wirê razê yî timam
Sabrî got : li ser her du çavên min
Li hev kirin
Du tira rojê ket re û çû li ser oxira xwe
Li piştî şeş meha û salekî
A didu wan pîrekê wî gundî li ser yazîxanê girtin û rev reva xwedê Xwe ji destê pîrekê gundiyan xilas kir
Hat malê êdî neçû li ser maşînê û got : nayê kişandin Birayê sabrî ê mezin çû xeracê çima sabrî ji ba we derket Xwediyê xeta gund û simsar û gotin başe ku ew nekuştin
Li ser yazîxanê de girtin pîrekê gund teva li ba muxtar giliyê Wî kiribûn
Rev reva xwedê wî xwe xilas kir
Birayê basrî got : erê ema çima wusa lê kirin
Simsar got : pêşî destik taqimê ukey kirî anîbu yazîxanê Şêv ew û şûfer tev hîn kirin
Dû re gundî ew jî hîn kirin li ser tişta qumarê Koro ew Feqeyekî jî hîn kiribû
Edî jinê tevan pê hesiya û ji her re gotin
Divê ev şûfer li ser vê xetê nemîni hatin deqene tev lêxin Lê wî wek tajiyekî xwe ji nava xilas kir agir da maşînê hat Wî ev gundê li ser vê xetê tev hînê xwumarê kiribûn Birayê basrî cigare nêkêş çû dikanê pakêt û kubrîtek kirî Got : çi bikim ji te sabrî
Tu êş
Ez gêj.
Xalê sabrî
Vêga bilêda wî a hecê birîne.
BERNAMEGEH
