Di sala 1964an de li navçeya Ehresê ya kantona Şehbayê hatiye dinê.
Gelê Kurd xwedî çand û folkloreke resen e. Kilaman jî di vê çandê de cihekî girîng girtiye. Bi taybet jinên Kurd dema diçûn ser kaniyê, çêrê yan jî li ber dergûşan xwe kilam û stran digotin. Jinên Kurd ku kilam ji dayik û pîrên xwe girtin, heya roja îro nifş bi nifş dan jiyandin.
Sebah Receb Rustem a ji navçeya Ehresê ya kantona Şehbayê ye û dayika 6 zarokan e. Kurekî wê astengdar e. Malbata dayika Sebah di xaniyekî li ser kolaneke qerbalex de dijî.
Dayika Sebah şêniyên Efrînê yên ku ji ber êrîşên dewleta Tirk û çeteyan berê xwe da Şehbayê, bi tenê nehiştin. Deriyê mala xwe li ber wan vekir û ew hembêz kirin. Dayika Sebah a ku mala wê ji 3 odeyan pêk tê, odeyeke xwe da xelkê Efrînê û ev ji salekê zêdetir e bi hev re dijîn.
40 sal e kilaman dibêje
Sebah ji 15 saliya xwe ve kilaman dibêje. Dayika Sebah di ciwaniya xwe de li gel pismanên xwe yên di dawetan de li def û zirneyê didan, stran digot.
Dayika Sebah xwedî dengeke zelal û pak e û ji aliyê nasên xwe ve pir tê hezkirin.
Sebah di temenê xwe yê 17 salî de dizewice, wek piraniya jinan jiyana dayika Sebah jî bi zewacê vediguhere êş û azaran. Wê jî li ser vê rewşê kilam çêkirin û di her dîwanekê de digotin.
Dayika Sebah bi naskirina tevgera rizgariya Kurdistanê re, rihê welatparêziyê li gel wê çêbû. Keça wê Jiyan Rustem tev li refên tevgerê bû û li Rojhilatê Kurdistanê şehîd bû. Dayika Sebah li ser keça xwe û azarên salan ên gelê Kurd kilam çêkirin û di minasebetan de gotin.
