Hecî Qadirê Koyî (b. 1816 Koye – m. 1897 Stenbol) helbestvanekê neteweperwer ê kurd e. Di nav kurdan de weke Ehmedê Xanî yê duyemîn tê binavkirin.
Dûsed Gunahî Heye
Dûsed gunahî heye xellq ba wicûdî kerîm
Emî ke dawye deyda, çi razîqêke, kerîm!
Mepirse derdî xerîbî û lezzetî wetenim
Ewî le destî degiryam emêste boy degirîm
Sewadî sêberî toyan heta nekirde mîdad
Nenûsra wereqî emrî kun fe kane-yî qedîm
Le lay me’arîcî to telixraf û berq û şîhab
Nezîrî rewtî tenaf baze fîkrî teb’î ‘eqîm
Cudayî basî meke fesllî qabeqewseynit
Kemanî ebrûy to bû le bezmî xasî ‘elîm
Xellatî ‘îzzetî lewlake û tacî erselnke
Bes e senay celal û kemalî xullqî ‘ezîm
Xulase nêwî nibuwet le paş rîsaletî to
Mîsalî margezîydey muleqqebe be selîm
Be ber şefa’etî xotî eger nexey Hacî
Lîbasî ke’be le ber ka debê biçête cehîm.
Ey Bê Nezîr û Hemta
Ey bê nezîr û hemta her to yî ke berqerar î
Bê dar û bê dîyar î, bêdar û payedar î
Bo baxî merdî baxî sermayekey xezan î
Bo mezre’ey feqîran sermayekey behar î
To padişa nîşan î bo her sewadî e‘ezem
Bê sedir û şanişîn î, bê perde perdedar î
Xellaqî bêfitûr î, sulltanî bêqisûr î
Rezzaqî mar û mûr î, awdêrî dêmekar î
Feyroze textî gerdûn mesnû’î neqşî to ye
Yaqût û le’lî roj e, estêrekan derarî
Cê û mekanî to ye bê cê û bê mekan î
Leyl û neharî to ye bê leyl û bê nehar î
Her emrî to medar e bo karûbarî ‘alem
Herçendî bê wezîr û bê sedir û karubarî
Sehranewerdî şewqit xurşîd û mahî taban
Dû cariyen şew û roj bê mehmel û ‘emar î
Me’lûm e boçî Hacî medhit deka be kurdî
Ta kes nellê: Be kurdî nekirawe medhî barî.
Destî Min Damênî To
Destî min damênî to ey xamey muşkînnefes
Ba binûsîn maceray hîcranî yarî bulhewes
Dengî murxî dill deyê herdem le dawî zullfî ew
Wek le tarî ‘enkebûta zîrrey ballî meges
Ey Xuda çi bikem? Ecel lem lawe qesdî canî ye
Dilberîş nardûyetî: Can mallim e neyda be kes!
Tûtî hat û îddî’ay şekker fişanî to bika
Heqqî ew dû lêwe girtî hat û kewte nêw qefes
To dezanî xo hetîwît sebir bê Hacî nîye
Boçî men’î lê dekey gewwadî bêdîn hey teres!
Ey Suleymanî Zeman
Ey Suleymanî zeman û şeyxulîslamî enam
Qasîdî rêgey hîdayet hudhudî dana debê
Min humam û qulley qafî qena’et cêgem e
Layiqî peyxamî ew perwîzeye ‘enqa debê
Bo hizûrî qadirî bo çî denêrî makyan
Makyan emrî le ser şahîn le kiwê îcra debê
Wextî peyxamit xurûsêkî hezar poyem hebû
Daye ber şeq qasîdê wa bêcewabî wa debê
Ta hellênê zaxî şeb tawusî hêlkey subihdem
Mezre’ey çerxîş le tuxmî necmî ta awa debê.
Ewe Şahenşeh e
Ewe şahenşeh e bo ‘ebd û paşa
Mu’elleq xeymey eflakî hellda
Eto mesnû’î, çît dawe le sanî’
Le zanînî ewe nadan e dana
Mu’emma ye cîhan îsmî mu’emma
Mekanî îsm e nek cêgey musemma
Be bê dîn î cemalî bê qerîn î
Xelayiq ser be ser îmanî hêna!
Be ba zullfî ke lerzî ta be ta bû,
Le gell lerz û le gell ta bûne hemta
Mutallay dewrî zulfeynî muselsel
Ewendem kirduwe lêm bo be sewda
Le dewrî durrî dindanî beqîmet
Didanî kenduwe lûlûy lala
Le lay min peşm e em zexme heta key
Be zaî’ naçê em sebre le lay Xuwa
Zemanî hall e Hacî hasilî to,
Debête diwênê emrro mîslî ferda.
Her Kurd e
Her kurd e le beynî kullî mîllet
Bêbehir e le xwêndin û kîtabet
Bêgane be tercemey zubanî
Esrarî kitêbî xellqî zanî
Yekser ‘ulema dirişt û wirdî
Naxwêninewe dû herfî kurdî
Ustadî xet in le em sîyane
Wek dî le zubanî xoy nezan e
Mumkîn nîye derbiçê le çengî
Hetta reqem û xetî ferrengî
Sahîb kutub û peyam e her kes
Ême nebê bûyne qewmî çerkes
Kake ême mu’mîn în, ne rûsî n
Boç kifir e zubanman binûsîn?
Mîlletî bê kitêb û bê nûsîn
Xeyrî kurdan nîye le rûy zemîn
Sê qebîle heqîr û bê rûmet in
Kurd u rom û yehûdî gumrrah in
Rom û cû çak e îttîfaqî heye
Kurd e bêxîretî û nîfaqî heye
Cîngeney êre ba û cûdî ker in
Herweku domî ême derbeder in
Lêwe ‘aqilltir in be sed menseb
Kurrî xoyan denêrine mekteb
Êstekê amîranî Kurdistan
Her le Botanewe heta Baban
Lem hetîwanî mektebe n yekser
Kurdekan bar deken weku maker
Wa dîyar e heta ku dinya bê
Kurdekan hallyan debê wa bê
Cû çi qedrî heye le nêw kurdan
Xeyrî lêdan û ciwên û têhelldan
Halletî zêrdestî her wa ye
Nokerî karî çakî bo naye.
Kurdekî Koyî
Kurdekî koyî kewtewe yadim
Pêm gut: Aya çi lon e ustadim
Weku bîstî be mîslî hewrî behar
Hate giryan û pêy gutim: Ey yar
‘Alîmî çakman hemû fewtan
Ehlî fetwa musafîrî mewtan
Takî Qur’an bixûndirê be seda
Rezîye llahu ‘eleyhîm ebeda
Ewî mawin le lêwî kendall in
Cahîl û bêwiqûf û mindall in
Nîye îbnî l Esîrê bête keman
Berdî îbnî l Hîcr bikate nîşan
Pak be enwarî ‘alîm in muhtac
Bêdelîl e emêstekê mînhac
Kes nemawe be xeyrî kam Ehmed
şeyxî me’rûf û ‘alîmî erşed
çak e êsta deka le bo kurdan
Tercemey şer’ û ayetî Qur’an
Waqîyene xizmetî le bo Xuwa ye
çi debû ger be kurdî nebiwaye
Her ke way gut weha mukedder bûm
Wam dezanî ke wa le dîn derçûm
Gutim: Êstaş le ser kerî mawî
ça bû mistim neda le nêw çawî
Kurdî axir billê çî ye ‘eybî
Her kelamî heq e nîye ‘eybî
Lefzî kurdî billaw nebû gird bû
Wa le mabeynî ême da tê çû
Le fesahet bila mu’erra bê
çi qîyamet! Be ermenîş nabê
Be zubanî keç û xetî xwarî
Be cerîde û kitêbî xellwarî
çûne rîzî mu’ezzematî mîlel
Weqt e xoyan hîsab biken be duwel
Ya le gell farisî çi ferqî heye
Bo çî ew rast e, bo çî em keçe ye
Ba wicûdî eger bikey dîqqet
Tê degen kam le kamî ye sîrqet
çunke ême qedîmitir în le ewan
Be tewarîxî cumley edyan
Axir em ‘eqlleyan hebû boyê
Ger Suleymanî ye we ya Koyê
Bûne ustadî farisî û tazî
Na geyiştin be fexrekey Razî
çunke sermaye mallî xellqî bû
Weqtê mirdin hemû be hîç derçû
Eme me’lûmî ‘aqill e û mindall
Nîye ‘eybî munaqeşey emsal
Wek mirîşkê ke ‘eqllî neyhênê
Bêt û hêlkey mirawî hellbênê
Wek bigate kenarî cogeleyek
Nayete şiwênî, bimirê, cocelleyek
Cêy eme wişk e, cêy ewî aw e
Tê dega qînig dirranî pê mawe.
Le Nezaket Kemerî
Le nezaket kemerî wek xetî ehlî hîkem e
Le nebûn da dehenî bê qise ‘eynî ‘edem e
çîn yekêk e le keçî zullfî ke çî aciz e, bo?
Dillî sewdayî xetay kirduwe bo ye nedem e
Maçî ew xunçe deme bê heqî can muhrî dem e
Sallêkî rahî ‘edem bê demî neqşî qedem e
Ger reza bê çî ye bo maçî demî canî ‘ezîz
Tecrubem kirduwe ‘îşret be dem e nek be dem e.
Hebîbî Can
Hebîbî can le ser çî em riq û kîne, heta key bê
Bifermû dengî saz û nexmey mutrîb, neway ney bê
Berî bû dill le ‘alem ta le nêw zullfit muqeyyed bê
îtir ferşî heyat û xoşî yekbare deba tey bê
Be badim da dill û dîn ‘aybet bo badey çawit
Demêke tuşney hîcrim, billên bade peyayeyî bê
Le nez’î derdî fîrqet canî zarim qet xelas nabê
Meger lem kewserî lêwe, billê bo xeste bameyî bê
Le ber sêwî cemalit heq nîye tenha min im mehrûm
Yekê leymûn û yek narinc e, bo Hacî meger bey bê.
Qeseyêkim Heye
Qiseyêkim heye deykem mellê bêtecrebe ye
Ba wicûdî ewî nadane le lay wek geme ye
Muqtezay ab û heway xakî dîyarî Rom e
Ehlî sûtawî me ye, bestey awazî ne ye
Hakimî rêgirî me’mûre ye, qazîy dizî roj
Wizera û wikelay gurg e, re’iyyet gele ye
Sallêkî rîx e eger şêx e eger mêx e, le wê
şêxe her kamê neda ta demirê her dede ye
Zanî û şarîb û lotî degirin; walî dellê:
Berî den parey xoy daye, çi ‘eybêkî heye
Hênde bêgane le îslam in û ehbabî fereng
Mutteqî dêw e le layan, muteşerrî’ şewe ye
Zullmiyan ‘am e le ser ‘amme, re’iyyet fewta.
To meke men’î ‘ewamîl, ke xetay gay bine ye
Her leşa ta begeda tûşî yekêkî nabî
Lêy bipirsî be heqîqet billê: Ceddim eme ye
Lazim e em xezele le wek xezellî bîkene ber
Her weku Hacî eger şar e, weger dîhkede ye.
Neqqaşî Demî
Neqqaşî demî nuqtekî dana be nîşanî
Zanî ke zemî kirduwe bêzar e le manî
Wesfî kemert xeyrî demî to nîye bîkat
Bê nuqte billê ew xetî me’dûm e beyanî
Sûretgerî ser lewhey dîwanî melahet
Dû Yusifî kêşawe be bê ewwel û sanî
Ferqêkî nebû xayetî ew kirdîye sûkî
Zû hat û eto ba’îsî nazit be giranî
Pêm xoş e xezel ferşî qudûmî ‘uqela bê
Nek bîn û le ber ken cuhela lefz û me’anî
îmkanî le kin ew ‘ulemay mû deqellêşin
‘Enqa û wefa bû çi mîyanî çi dehanî
Ta destî neda xencerî neyferû: desa dey
Hacî bikujin xêr e îtir meyden emanî.
Temaşay Qametim
Temaşay qametim pîrî çi lon tîrî ‘esay daye
Diro ye darî gewre wek nemamî taze dana ye
Riqî lême felek, saqî kerem fermû reqî bêne
Riqî wişkî le to naye eman mutrîb le to naye
Le dinya emtî’ey weslî le gell min nakirê sewda
Hemû çîn û xeta lem la le zulfî lam hiweyda ye
Kelîm e ew deme, zullfî ‘esa ye, xettî fîr’ewn e
Yedî beyzayetî gerdin, cebînî Tûrî Sîna ye
Suleymanêk e Nalî xawenî dîwan û ferman e
Nîye kes bête meydanî meger Hacî xud asa ye.
Nezîrî seruy kişmîrîyî, qîyamet qametî şeng î
Le şewqî şem’î ruxsar î, le bîmî te’nî exyar î
Le kulbey sîney narî desûtê dill be bêdengî
Le ew lay kes qutar nabê çi mu’mîn bê çi kafir bê
Le em laş kes xelas nabê le hînd û deylem û zengî
Temaşam kirduwe neqşî derahîm serfî memnû’ e
Ke çî qazî îzafey kird be miftî hate ber çengî
Dû marî zullfî şebrengî ke bê bo le’lî zehhakî
Le tirsan pêy deda Hacî Fereydûn textî xoşengî.
Rastîy qeddit le ser ser û sinewber faîq e
Ba le herdû la be zullfit baweşênî lê neka
Mêşî xallit nafirrê pabendî şehdî raîq e
Boçî gull pê nakenê ahim sehabî baxî ye
Girye baranî behar e, nalle re’dî barîq e
şew le daxî ‘arîzit, rîşî spî bû asman
Ger dellêy kezzab e ha burhanî subhî sadîq e
Sunbulî zullfit perêşan e, qedî serut billind
Dill perêşanî pesend e nalebarî laîq e
Hasilî wesfî gullim nayête ser hedd û beyan
şîrînî Ferhad e, Leylay Qeys e, ‘Ezray Wamîq e
Min debê bimirim eger men’im neka Hacî le xoy
Ba cewabî len teranî, xerre Mûsa saîq e.
Ba be serma neyê mîsalî heres!
Eceba şa’îrî nenasîwe
şêr û ‘enqa dekate mûr û meges
Ker nebî! Kam piyawî pê xelleta,
Bengirêdan û tabirrîn û nefes
Ferqî nakes le gell segan nakem,
Ha be ’eksî bixwênewe na kes
Hez dekey tê bigeyî le bêdînî
Bibe derwêşî şêxekan be hewes
Her zemanê ke giwêt zirîngawe,
Pêt dellê barî xot bibeste ceres
çend pûlê eger bihênî eto
Qesrit xoştir debê le î her kes
Boçî Hacî nexwênî wek tûtî
Em zubane hezarî xiste qefes.
Kes tema’î tê neka rêgay dizim lê bestuwe
Bîke ber dîbay nezmim ta qîyamet nadirrê
çunke ebkarî me’anîy tar û popî ristuwe
Zahîra beytim le Nalî û Kurdî zor kemtir nîye
Tali’im bergeşte ye, bedbext e bextim nûstuwe
Basî hûr û basî xîlman û perî bo min meken
Wek mehî bêmîhrî xom nem dîtuwe û nem bîstuwe
Nîwe şew ger derkewê wek mahî sekel tel’etî
Wa dezanin aftab û muşterî ser bistuwe
Dest û pêy ew padşahî husne kiwêlem pê dellên
Hênde engustî peşîmanîm le hesret gestuwe
Dill le kuncî sîne da ger xwên denoşê û xem dexwa
Hacî bo qurbanî ‘îdî weslî to daybestuwe.
Be çiwar yarî Ehmedî mursel
Bê newayanî mullkî Kurdistan
Her le gawanî ta degate şiwan
Le xewî cehl û metirsî û xefllet
Be xeber bên be nexmey rehmet
Pakî derçin le karî nabemehel
Romî rafirrênin bo derî esfel
Hacî ye şî’rekanî wek Kawe
Rojê debîyên direfşî helldawe.
Ke ew her şew desûtê, min hemû dem; gerçî însan im
Be texmîn wesfî fîrdews û cehennem boç deka wa’îz
Le sayey wesill û hîcranit be xom dîtûme deyzanim
Le sîrrî hîkmetî çawit geyiştim ba’îsî rûhe
Tebessum mawe tê nagem le fehmî remzî heyranim
Kizey cergim dexîlit bim fîraqim kird ewa mirdim
Desa dey bêre lam satê nemawe tabî hîcranim
Ebû zeydey deka rohim le gell maçî demit emma
Detirsêm wek nîşanim da billê: Hîç e û peşîman im
Ke dûnê hatî fermût bê û nehatim mesllehet wa bû
Ewêste çawekey min çî defermûy bende ferman im
Eger Bexda şika seddî nema darî le ser berdî
Le Decley nagirin Hacî dîyar e coşî giryanim.
Sed heyf û sed mixabin deyken be Ermenistan
Wa rêgetan debesrê ‘êlatî Caf û Billbas
Ger mirdûn le germên memnû’ e biçine kwêstan
Kamî kiç û hetîwî şîrîn bê raydekêşin
Hawar debene ber kê peşme dexîl û aman
Mescîd debête dêre naqûsyan mu’ezzîn
Metran debête qazî, muftî debête rehban
Hîç xîretêk nemawe sed car qesem be Qur’an
Peyda bê Ermenistan namênê yek le kurdan
Sertan le qurr hellênin, ehwallman bibînin
çon în le destî zullmî bêdînî dûr le îman
Wellahî summe bîlla, tellahî em bella ye
Her hêndey pê dezanin îqlîmî kirde tofan
Tofanî aw nîye hîç derçê le kêwî Cûdî
Behrî tifeng û top e, însan e behrî ‘Umman
Em qîsseyey ke kirdim nagate çend sallî tir
Em hallete debînin yek yek be çawî xotan
Hall êstêke weha ye meger Xuda be sûkî
Têkyan bida we îlla dûr e le ‘eqillî însan
Herçî weku beyanim bo kirdûn be tehqîq
Peyda debin segane, kam qurr bikeyn be serman
Lem beyne îttîfaqê peyda biken be merdî
Ferqî nebê şiwan û cutyar û mîr û gawan
Ger hîç nebê be oyin nabî’ be dewlletê bin
Bêgane çak e duşmin nek duşminî le xotan
Romî weku benî mûn kes piştiyan pê nebestê
Kewtûne dawî xoyan, sergeşte mawin û heyran
Kiwa walîyî Senenduc, begzadey Rewandur
Kiwa hakimanî Baban, mîrî Cizîr û Botan
Ew ayetey fe sîrû fî-l erzî Xuwa ke fermûy
îcray deken segane bî-n nefsî şahî xoyan
Kiwa ew demey ke kurdan azad û serbexo bûn
Sulltanî mullk û mîllet, sahîbî ceyş û ‘îrfan
Coşêk biden weku heng, tegbîr biken be bê deng
Esbabî şerr peyda ken top û tifeng û hawan
Parranewe û tewekkul lem ‘esre pare naka
Tîre du’ay cewşen peykan e hîrzî meydan
Boçî beşîrî ême ye’nî resûlî ekrem
Hîç ed’îyey nezanî rojê ke deçuwe meydan
Wek Xêwe û Buxara, bellam narrwa be hîmmet
Ref’î biken meşayix, def’î biken melatan
Her şêxê kewte şiwênî yek dû kesî reş û rût
Xellkî be mûr dezanê, xoy hezretî Suleyman
Yektan neçûne gerdiş wa tê degen le dinya
Her padşahî rom e û şahî ‘ecem le Taran
Qutbî zemane Xalîd aware bû weku min
Bê qedir û qîmet û şan, bê xan û man û bê nan
şîr û qellem şerîk in lem ‘esre da, dirêxa
şîrim qellemtiraş e û kalanî ye qellemdan!
Em me’sele meşhur e ger qurr dekey be serta
îksîr e xak û xollî dermallî gewremallan
Tenha ême weha nîn, dîbaçey Mem û Zîn
Hallît deka çi lon e ehwallyan suxendan
Xotan dellên: Eger çî meşhûrî xas û ‘am e
Her rêwîyek gerra bê azatir e le şêran
Sed qa’îme û qesîde kes naykirrê be pûlê
Rozname û cerîde û kewtote qîmet û şan
Binwarre se’î û xîret êsta le dewlletî rom
Xoyan xezînedar in, xoyan tebîb û sulltan
Her diwênê ehlî Sûdan hestane pê weku şêr
Êstêke musteqîll in mehsûdî kullî edyan
Bulxar u sîrb û yonan, hem ermen û qeretax
Her pêncyan be te’dad nabin be qeddî baban
Her êke musteqîll in, kullêkî dewlletêk in
Sahîbî ceyş û rayet, erkanî herb û meydan
Hem heqqyane ermen xîretkeşî yektir in
Wek ême nîn le gell yek de’wa biken be şîran
Bo fennî herb û sen’et, bo zebt û rebtî mîllet
Deynêrine Urûpa gewre û biçûkî xoyan
Hacî kesêke bêkes bo êwe qurr depêwê
Gwêy lê degirin zerîf e, nagirin bella le xotan.
Zemane
çiraxî nazim û munşî kujawe
Le dewrî ême roman û cerîde
Egerçî meqsed e, zanînî baw e
Eman qedrî bizanin em kitêbe
Le dinya êstekî hemtay nemawe
Le eyyamî heyatî şêxî Xanî
Le ser nusxey xetî ew nûsrawe
Le lay erbabî xoy bo qedir û qîmet
Xezîney gewher e û kîsey diraw e
Le mecmû’î duwel Soran û Botan
Le sayey em kitêbe nasraw e
Le kurdan xeyrî Hacî û şêxî Xanî
Esasî nezmî kurdî danenawe.
Weku Kîsra û Kawis û Qeyser
Hemû têk çûn û pakî fewtawe
Ne sîlah û ne sikkeyan mawe
Waqî’en wa ye wek beyanim kird
Her kesê za be na’îlacî mird
Merg û jîn mîslî sêber û taw e
Ewî baqî bimênê her naw e
çunke herçî le darî dunya ye
Dêt û derrwa, hemûy weku ba ye
Sed şehenşah û padişa mirdin
Seyrî ke kurdî ême her kurd in
Mîllet e baqî, ma beqa fanî
Her le cafî heta be goranî
Hesretim her em e le dinya da
Hacî demirê be dewrîyan naga
Ger be dewranyan bigeyîyaye
Hemû hallî debûn çi derya ye
çi be mensûr û gewherî kurdî
çi be nezm û kîtabetî wirdî
Se’dî eyyamî xoy nebû nanî
Weku min bû gerrok û bê xanî
Êste xallqî le hesretî demirin
Beytekanî le zêrr û zîw degirin
Axîrî rojekîş deyê we’dî
Xefetim bo bixon weku Se’dî
Qazîy nesr û muftîy nazîm
Tê degen ta muderrîs û ‘alîm
Bo tesîhey zubanî kurdane
şî’rekanim delîl û burhan e
Ye’nî ta mawe şa’irî xerra
‘Alîm û ‘amî daxî bo naxwa
Lakîn ew sa’etey be rehmet çû
Qurr depêwin dellên: çi hîkmet bû!
Peşme Hacî were weku caran
Bêrewe ser hîkatetî kurdan.
Meh e danîştuwe ya seru we royî
Heyase û pestekî lay nêwe şanî
Ke way şîrdax û fês û camedanî
Be yexmay dawe xerqey şêxî hîndî
Rîda û teylesanî neqişbendî
Ke bîstî seydî dill lem dewre baw e
Le penca cêwe şestî zullfî nawe
Dillî wîstim dû çawî, danî xoş e
Dillim naye dillî bişkê, nexoş e
Girînim wek şewî payiz be taw e
Gullêkim biwe û le baxan da nemawe
Mellê xem gewre ye ya girye wird e
Eme gerdaw e, ewyan awegird e
Bes e ey xame ba em base pey bê
Were ser basekî wa faîdeyî bê
Emane qîsseyêk e zor kiraw e
Weku awî şewê tamî nemawe
Gelê sall e ehalî şarekey Ko
şew û rojê le gell şêxanî bêpo
Mîsalî agir û agirperist in
Desûtên û hemîsan deyperistin
Le ‘ehdî “ker nebî” ta dewrî “ga kiwêr”
Le giwêy ga nûstû n, zor heyf e bo şêr
Le kin xotan fillan îbnî fillan in
Le dinya ayîn û oyîn dezanin
Ke çî keç meşrebêkî bêdîyanet
Be hîle mil denête ber ‘îbadet
şerî’et ger bizanî ya nezanî
Weku ker deçine bin barî giranî
Le meş tenha nîye sûç û xetatan
Le kesbîş xafill in mîslî melatan
Le Bexda bo çî xorma bêt û leymûn
Le bo derman le şar bê ronî zeytûn
Le dewrî kullî baxî şarî Koyê
Dûsed bin darî zeytûnî be coyê
Le êwe kamtan bû êk dû barêk
Bikate kîseyek yaxud xerarêk
Dû pêy lê da le kola mîslî doşaw
Weku ron ronî zîtûn bête ser aw
We ya key nêjrawe çend nemamek
Le narinc û tûrunc û her meqamek
Bizanin şîn debê, nabê, be ber dê!
Le cêgay germ û sardî çî be ser dê!
Beraw û erzî êwe kîmîya ye
Durr û gewher gezo û mazûy çîya ye
Me’adîn xatirî to bê le gell kan
Genimtan zêrr e hetta zîw e zîwan
Rejûy wa porr û xwê û newt û gogird
Le kêwî êwe da ko ye weku gird
Le beynî mîlletî xotan beyarî
Biken teqsîmî şax û darûbarî
Dewen axir debête darî gewre
Merrî lerr xidmetî bo goştî çewr e
Le dinya da ewî baqî bimênê
Le ‘uqba da gunahî pê nemênê
‘Eta ye û husnî xulliq û îttîhadî
îta’ey ‘aliman e û şêxî hadî
Xerîkî kasibî û karî hellall e
Be xeyrî em ewanî tir betall e
Ewaney mullkî xoyan kirde dewllet
Weku bit deyperistin cem’î mîllet
Mîsalî êwe bûn yaxud weku min
Ewan bo çî pîyaw in ême wek jin
Sikender bo çî çarçaw û dûser bû
Fereydûn fîl û Kawe şêrî nerr bû?
Le dunya her kesê hesta be hîmmet
Fereydûnêk e, Eskender miruwwet
Le sayey şî’rekanî wek Ferîdûn
Demênê Hacî ta dewranî gerdûn.
